Γνώσεις: Οι απόφοιτοι είναι σε θέση να (1) κατανοούν σε βάθος τα ατομικά, κοινωνικά, οικογενειακά, και εργασιακά προβλήματα που σχετίζονται με τη χρήση, κατάχρηση και εξάρτηση από ψυχοτρόπες ουσίες, (2) κατανοούν με ποιο τρόπο οι νευροεπιστήμες προσεγγίζουν τον εθισμό,να ερμηνεύουν την κατάχρηση και εξάρτηση ουσιών με βάση τη δομή και τη λειτουργία του εγκεφάλου και να γνωρίζουν τις δράσεις των κυριότερων εθιστικών ουσιών σε νευρωνικό και συμπεριφορικό επίπεδο, (3) κατανοούν σε βάθος την κλινική αξιολόγηση, τη διαγνωστική πρακτική και τη διατύπωση περιπτώσεων ουσιοεξάρτησης, (4) κατέχουν ένα ευρύ φάσμα ερευνητικά τεκμηριωμένων (evidence-based) γνώσεων και πρακτικών στις βιολογικές, ψυχολογικές και κοινωνικο-περιβαλλοντικές – ατομικές και ομαδικές παρεμβάσεις με άτομα εξαρτημένα από ουσίες, (5) κατέχουν το θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο των εξελίξεων και των νέων τεχνικών που αφορούν στο αντικείμενο της πρόληψης των εξαρτήσεων, (6) κατανοούν τη γνωστική- συμπεριφοριστική θεωρία κατανόησης της εξαρτητικής συμπεριφοράς και τις αντίστοιχες θεραπευτικές τεχνικές που εφαρμόζονται στην κλινική πράξη, (7) κατανοούν τον τρόπο με τον οποίο η "Κινητοποιητική Συνέντευξη" εφαρμόζεται στην πρόληψη/παρέμβαση με εξαρτημένα άτομα. (8) κατέχουν τις επιστημολογικές και θεωρητικές υποθέσεις που καθοδηγούν τις μεταμοντέρνες πρακτικές που εφαρμόζονται σε οικογένειες που αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις των εξαρτήσεων, (9) είναι σε θέση να γνωρίζουν τις αρχές παραγωγής ερευνητικών δεδομένων και επεξεργασίας τους μέσω ποιοτικών και ποσοτικών μεθόδων και τεχνικών ανάλυσης, (10) κατέχουν ευαισθησία σε δεοντολογικά και ηθικά θέματα που διέπουν την έρευνα και τις παρεμβάσεις στο χώρο των εξαρτήσεων, και (11) είναι σε θέση να μεταφέρουν την επιστημονικές ειδικές γνώσεις που έχουν αποκομίσει από τις μεταπτυχιακές σπουδές τους στο επαγγελματικό πεδίο των εξαρτήσεων και να κατανοούν το ρόλο του Ψυχολόγου στον χώρο των εξαρτήσεων.
Δεξιότητες: Οι απόφοιτοι (1) διακρίνουν και εφαρμόζουν τους κανόνες δεοντολογίας που διέπουν την άσκηση του επαγγέλματος του ψυχολόγου στο χώρο των εξαρτήσεων, (2) αναλύουν και επιλύουν ηθικά διλήμματα που αναφέρονται στο έργο του ψυχολόγου/θεραπευτή στο χώρο των εξαρτήσεων, (3) μπορούν να σχεδιάσουν προληπτικά προγράμματα για σχολεία και κοινότητες, (4) διακρίνουν τα σημάδια και εφαρμόζουν παρεμβάσεις για να προλαμβάνουν υποτροπές, (5) κατανοούν τις τεχνικές κλινικής συνέντευξης και πώς αυτές εφαρμόζονται ώστε να καταλήγουν σε μια ευαισθητοποιημένη και εξατομικευμένη διαγνωστική διαδικασία, (6) έχουν αναπτύξει αναστοχαστικές δεξιότητες καθώς και προσωπική ενημερότητα που είναι χρήσιμες για την μετέπειτα επαγγελματική τους πορεία, (7) προσεγγίζουν κριτικά, αναλύουν και επεξεργάζονται ποιοτικά και ποσοτικά δεδομένα έρευνας, (8) συγκρίνουν και αξιολογούν ένα φάσμα παρεμβάσεων για τη βελτίωση των ψυχολογικών και κοινωνικών προκλήσεων που αντιμετωπίζουν άτομα σε δομές απεξάρτησης, (9) έχουν αναπτύξει επικοινωνιακές δεξιότητες και παρατηρούν τη γλώσσα, το πώς οι λέξεις, οι ταμπέλες και οι διαγνώσεις πυροδοτούν σκέψεις που επηρεάζουν την επικοινωνία, (10) θέτουν ερωτήσεις που είναι παραγωγικές και οδηγούν σε αναστοχασμό, διερεύνηση και αλλαγή, και (11) έχουν αναπτύξει κριτική επιδεξιότητα έτσι ώστε να διακρίνουν την πρακτική αξία και τους περιορισμούς θεωριών και εμπειρικών δεδομένων.
Ικανότητες: Οι απόφοιτοι (1) είναι ικανοί να ερμηνεύουν την κατάχρηση και εξάρτηση ουσιών με βάση τη δομή και τη λειτουργία του εγκεφάλου, (2) εφαρμόζουν ερευνητικά τεκμηριωμένες (evidence-based) γνώσεις και πρακτικές για την κλινική διαχείριση ατόμων εξαρτημένων από ουσίες, (3) εφαρμόζουν τις πρακτικές κλινικής αξιολόγησης σε χώρους απεξάρτησης, (4) εφαρμόζουν διαγνωστικές πρακτικές καταλήγοντας σε διατύπωση περιπτώσεων ουσιοεξάρτησης, (5) εφαρμόζουν ατομικές γνωστικό-συμπεριφορικές, ομαδικές και οικογενειακές παρεμβάσεις σε άτομα που αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις της ουσιοεξάρτησης, (6) χρησιμοποιούν το γνωστικό-συμπεριφοριστικό πλαίσιο κατανόησης της εξαρτητικής συμπεριφοράς και τις αντίστοιχες τεχνικές για την πρόληψη της υποτροπής, (7) χρησιμοποιούν μεθόδους των μεταμοντέρνων προσεγγίσεων οικογενειακής θεραπείας στην αντιμετώπιση της κατάχρησης ουσιών και του εθισμού εντός οικογενειακών πλαισίων, (8) παρεμβαίνουν θεραπευτικά εφαρμόζοντας τις τεχνικές της Συνέντευξης Κινητοποίησης σε άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα χρήσης και κατάχρησης ουσιών, (9) χρησιμοποιούν τις βασικές πρακτικές για το συντονισμό ομαδικών παρεμβάσεων ατόμων εξαρτημένων από ουσίες, (10) δείχνουν επάρκεια στη δημιουργία, εφαρμογή και αξιολόγηση προληπτικών προγραμμάτων σε σχολεία και κοινότητες, (11) εφαρμόζουν δεοντολογικά ενημερωμένες κλινικές πρακτικές με γνώμονα των αναστοχασμό και την χρήση της κλινικής εποπτείας, και (12) εφαρμόζουν μεθοδολογικά άρτια ερευνητικά πρωτόκολλα και φέρνουν σε πέρας έρευνες που αφορούν στο εξειδικευμένο αντικείμενο των εξαρτήσεων.
Μαθησιακά αποτελέσματα: Όπως αναφέρονται παραπάνω κατανεμημένα σε Γνώσεις, Δεξιότητες και Ικανότητες.